Ana içeriğe atla

Gittinya

Hani o mesajı attığın an varya.
o zaman pes ettim.
o zaman anladım bensiz yapabileceğini.
4 eylülden beri hayatımı nasıl mahvettin.
nasıl izin verdim hayatım olmana.
nasıl izin verdim herşeyden değerli olmana.
neden engel olmadın.
neden seni sevmeme yardım ettin.
egonu tatmin etmek içinmiydi bunların hepsi.
peki beni hiç düşündün mü ?
bende bıraktıklarını..
keşke hiç bilmeseydin seni sevdiğimi.
tek başıma yaşardım.
daha az ağlar daha fazla hayatta olurdum.
bu gün ölseydim.
tutmasaydınız elimden, o an orda bitseydim tamamen.
içimdeki sen bitmeden ölseydim.

şimdi ne olucak peki ?

sen yoksun.
ben olabilirmiyim ?

17 Ekim.
bitirdin beni.

Tanrım;
ya sen alıcak beni yanına,
yada ben gelicem..

Yorumlar

  1. Her zaman dümdüz ve pürüzsüz kalamayız.Mutlaka ve bir şekilde yaralarımız olur.Bazı yaralar çabuk kabuk bağlarken bazı yaralar asla geçmezler.Asit yaraları gibi..Önemli olan bunları bir karışık bırakmaktansa, düzgünce derleyip toparlamaktır.Yoksa her adım attığımızda ayaklarımıza dolaşacaklar bizi rahatsız edeceklerdir.Ne kadar zor gelsede, ne kadar iyiyim böyle dese de insan, yapmalıdır.Doğumla başlayan ve ölümle biten bir yolda yürürken, bu yolda menzilleri bitene kadar yürüyecek olanlar vardır.Ve onlar var oldukları sürece taşınacak yük daha azalacaktır.Çünkü paylaşmak yaşamı daha farklı anlamaya açılan pencerelerdir.Yeni bakış açıları.Yalnız çözüm bulmak kendine yeni yaralar açmaktan öte bir uğraş değildir çoğu zaman.
    Önemsiz biri içinde çoğu zaman üzülmek boşuna uğraş gelir karşıdaki insana.Senin içinde bu olsun.Değiştirme bunu hiç bir zaman.

    YanıtlaSil
  2. Önemsizde olsa seviyorum biliyosun.
    bi mesaj atıp her şeyi değiştirebilir,yüzümü güldüre bilir,beni bu durumdan kurtarabilirdi.
    ama o uzaktan izlemeyi tercih etti.
    ölmemi göze aldı.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Ellerinizden öper :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Kaçmanın Dayanılmaz Hafifliği

 Yazmaya başladığım ilk zamanı hatırlıyorum. Benim için oldukça büyük olan bu kaçış zaman içinde tanımlayamadığım ve kelimelerle ifade edemediğim bir şeye dönüştü. Ürün açıklaması gibi sözcüklerimi anlamsızca ard arda sıralayamazdım tabi ki ama yan yana geldiklerinde de ifade eksikliği doğuyordu.  O zamanlar annemden, babamdan, koca bir aileden kaçarken, şimdi bu kaçışın tek bir insana sirayet etmesi kadar aptalca bişey olamazdı. Önüne geçemedim. Kaçtığım her şeyin yerine koyduğum tek bir insanın bu eksikliğe ve aptallığa sebep olmasını aklım almıyor genel olarak. Bu benim suçum gibi hissediyorum çoğu zaman. Annem her zaman insanları çok sevdiğim ve sarılarak sevgimi gösterdiğim için kızardı. O kadar haklıymış ki sevgimin hiçbir insanda bir karşılığı olmadığını kollarımın arası boş kalınca anladım.  Büyüyünce her şey çok farklı bir hale bürünüyormuş ve ben bunu çok geç fark ettim. Ne kadar akıllandığım konusunda kendimle hala ortak bir paydada buluşabilmiş değilim. İnsan akıllandığını

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca