Ana içeriğe atla

Gittinya

Hani o mesajı attığın an varya.
o zaman pes ettim.
o zaman anladım bensiz yapabileceğini.
4 eylülden beri hayatımı nasıl mahvettin.
nasıl izin verdim hayatım olmana.
nasıl izin verdim herşeyden değerli olmana.
neden engel olmadın.
neden seni sevmeme yardım ettin.
egonu tatmin etmek içinmiydi bunların hepsi.
peki beni hiç düşündün mü ?
bende bıraktıklarını..
keşke hiç bilmeseydin seni sevdiğimi.
tek başıma yaşardım.
daha az ağlar daha fazla hayatta olurdum.
bu gün ölseydim.
tutmasaydınız elimden, o an orda bitseydim tamamen.
içimdeki sen bitmeden ölseydim.

şimdi ne olucak peki ?

sen yoksun.
ben olabilirmiyim ?

17 Ekim.
bitirdin beni.

Tanrım;
ya sen alıcak beni yanına,
yada ben gelicem..

Yorumlar

  1. Her zaman dümdüz ve pürüzsüz kalamayız.Mutlaka ve bir şekilde yaralarımız olur.Bazı yaralar çabuk kabuk bağlarken bazı yaralar asla geçmezler.Asit yaraları gibi..Önemli olan bunları bir karışık bırakmaktansa, düzgünce derleyip toparlamaktır.Yoksa her adım attığımızda ayaklarımıza dolaşacaklar bizi rahatsız edeceklerdir.Ne kadar zor gelsede, ne kadar iyiyim böyle dese de insan, yapmalıdır.Doğumla başlayan ve ölümle biten bir yolda yürürken, bu yolda menzilleri bitene kadar yürüyecek olanlar vardır.Ve onlar var oldukları sürece taşınacak yük daha azalacaktır.Çünkü paylaşmak yaşamı daha farklı anlamaya açılan pencerelerdir.Yeni bakış açıları.Yalnız çözüm bulmak kendine yeni yaralar açmaktan öte bir uğraş değildir çoğu zaman.
    Önemsiz biri içinde çoğu zaman üzülmek boşuna uğraş gelir karşıdaki insana.Senin içinde bu olsun.Değiştirme bunu hiç bir zaman.

    YanıtlaSil
  2. Önemsizde olsa seviyorum biliyosun.
    bi mesaj atıp her şeyi değiştirebilir,yüzümü güldüre bilir,beni bu durumdan kurtarabilirdi.
    ama o uzaktan izlemeyi tercih etti.
    ölmemi göze aldı.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Ellerinizden öper :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

E sen bayaa Orospu Çocuğuymuşsun !

Söyle be büyük adam,  ' sayende '  bu kaçıncı 0 (sıfır) ı tüketişim ? Sana ait bütün kelimelerimi tükettim bu gün. Yaptığım en iyi şeyin seni sevmek olduğunu düşündüğüm zamanlara lanet ettim ilk defa. Bunun sebebi sen misin yoksa ben miyim bilinmez. Ama beni hataya sen sürüklemedin,  kendim sürüklendim. Kendim yaptım onca aptallığı. Her defasında inandım.  Güvendim lan güvendim. bu kadar basit miydi seveni kandırmak. Bu kadar mı kolay artık yalan söylemek. Yüzüme bakarken hiç mi için acımadı be adam. Hiç mi gururun yok senin.  Orospu çocukluğu nun bu kadarı da çok fazla. Ben kötü biri değilim. Sadece sessizliği bilirim. Ama artık susmak istemiyorum. İnsanın, sustukça daha da üzüldüğünü biliyorum. Yıprandım. Tükendim. Rüzgarında bi o tarafa bi bu tarafa savruldum. E be vicdansız nasıl yaşarsın sen şimdi o yürekle. Bi de utanmadan, yaptığın onca acımasızlıktan sonra kalkıp bana sevgiden bahsetmez misin.  Ah be oğlum sen ne anlarsın sevgiden, kıymet bilmekten falan. Sen

mutlak mutluluk

bu ara pek mutluyum lan gerçi dersleri saldım gidiyo defter kitap yalan oldu dağaldık. kartalcell çıktı geçmek lazım konuşuyosak aşkımızdan falan yani şu sıralar ortamlar pek iyi ne iş anlamadım (: dershaneye test çözmeye gidiyoruz sınıfa uğramadan eve geliyoruz annemde pek rahat kadın alıştı tabi bişi demiyo bıktım lan okuldan sırf sabah ve çıkışlarda dumanlanmak için gidiyorum ortam olsun makara olsun başka bişey değil neyse nikotinin dibine vurmaktayım aç karnınada pek iyi gidiyorki sorma zevki sonum hiç iyi değil patlicam bi günde hadi hayırlısı. karmaşık duygular içindeyim özlem duygusu ağır basmakta tabi kaç gündür sonunda bi görebildim oda görmekse tabi özlüyorumm abi özlüyorum ama umrundamı değil neden? soruyorumda bi cevap yok karmaşaya sokmaktan başka bişey değilsin D* neyse nikotine devam ..

o2.36 *

oyunun adı aşk kan ve gül sen katilsin bense maktül.. istediğin gibi yazıp yönettiğin oyunda başrol oynamak.. daha mutlu olabiliceğim başrol tekliflerini reddederken gelebiliceğim son noktayı hiç düşünmemiştim. sen yazdın. sen yönettin. oyunun bitiminde oyuncu ağlasada sen mutlu oldun.. evet. çünkü başarmıştın. her şey istediğin gibi gitmiş, büyük kazançlar sağlamıştın. bulduğun o saf , aptal aşık oyuncuyu hiç düşünmemiştin. tıpkı kendi sonumu düşünmediğim gibi. Günler geçtikçe daha da bulanıyor renkler. resmimi tamamlayamamaktan korkuyorum. fırçamdaki ıslaklığın ; kendini eskimiş , işe yaramaz bir hale getirmesinden, paletimdeki renklerin yıllanmışlığının bozulmasından, sonrada hayalimi alacalı bir çıkmaza sokmasından korkuyorum. ama tualimi ve renklerimide bir o kadar seviyorum.. Şimdi tualimimi mi tamamlamalıyım ; yoksa öylece bırakıp başkasının en güzel haliyle tamamlamasını mı beklemeliyim ? ne dersiniz , hangisini başarabilirim ? bilemiyorum..