Ana içeriğe atla

pamuk

B♥

24 Mayıs
Bjk - Gs derbisinde başladı herşey..
herkes toplanmış otobüsün gelmesi bekleniyor.
yanlarına gidiyorum.
saniyeler geçtikçe yaklaşıyorum.
yaklaştıkça farkediyorum.
ilk gördüğüm kişiydi o.
çoğunluğu tanıyordum.
tanıdığım kişilere selam vermem beklenirken;
gözlerim kitlenmiş,elimdeki paralar düşmüştü o an.
Levent başkan bileti almicakmısın diye sorduğunda;
verebildiğm tek yanıt alıcam ama ne zaman oldu.
değişikti an ki duygularım.
içim inönü aşkının yanında başka bir aşkla daha dolmuştu.
kelebekti sanki.
önündeki metal zımbırtısına her vurduğunda,
sesi her çıktığında kalbim ritmine kapılıp eşlik ediyordu ister istemez.
dans etmek gibiydi.
yanık buğday tenliydi.
pamuk kokuyordu sanki.
bilir misiniz o kokuyu ?
aşk kokusu gibi bir şey.
yapraklarının arasından çıkarılmamış pamuk kokusu farklıdır.
tazedir.el değmemiştir.ilk dokunan,ilk hisseden sizsinizdir.
avucunuzdayken varlığını hissetmezsiniz bile.
öyle bir şeydi işte o anki duygularım.
onu en derinlerde hissetmekti.
onca saat tek düşünebildiğimdi.
her göz göze gelişimizde kalbimin ritmini 3-5 kat arttırmasıydı.
oysaki onun bundan haberi dahi yoktu.
hala yok.
bilinmezki her maç yolunu gözlediğim.
o bileti en güzel yerde saklarım.
sen kokar buram buram.
daha bir çok bilinmeyen gizli o sözcüklerin arasında.
söylenmemeli.
bilinmemeli.
öğrenme ihtimalini göze alamam.

olurda okursan..
bilme.hiç öğrenmemiş gibi yap.
her kelimemde bir neden arama.
nedeni olsa kendimden vazgeçerdim.
halbuki neden sendin.
sebep olan sendin.
o yüzden sorma bişey olurmu.
cevap vermeye yüzüm yok.
utanırım,yapamam.
yine inönüye giderken görüşelim,böyle kalsın bildiklerin.
daha fazlası bende olsun.
sen istedikçe ben sana bi sen daha verebiliyim.
tüketme bendeki seni.


olsanda uzakta.
her dakika yanımda isterim seni.
görebiliyim,yine o kokunu hissedebiliyim isterim.

halbuki seni seviyorum.
olsa da başkası ben sana mecburum.

Bir masaldın bende.
öylede kalıcaksın.

şş duymasınlar..

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Kaçmanın Dayanılmaz Hafifliği

 Yazmaya başladığım ilk zamanı hatırlıyorum. Benim için oldukça büyük olan bu kaçış zaman içinde tanımlayamadığım ve kelimelerle ifade edemediğim bir şeye dönüştü. Ürün açıklaması gibi sözcüklerimi anlamsızca ard arda sıralayamazdım tabi ki ama yan yana geldiklerinde de ifade eksikliği doğuyordu.  O zamanlar annemden, babamdan, koca bir aileden kaçarken, şimdi bu kaçışın tek bir insana sirayet etmesi kadar aptalca bişey olamazdı. Önüne geçemedim. Kaçtığım her şeyin yerine koyduğum tek bir insanın bu eksikliğe ve aptallığa sebep olmasını aklım almıyor genel olarak. Bu benim suçum gibi hissediyorum çoğu zaman. Annem her zaman insanları çok sevdiğim ve sarılarak sevgimi gösterdiğim için kızardı. O kadar haklıymış ki sevgimin hiçbir insanda bir karşılığı olmadığını kollarımın arası boş kalınca anladım.  Büyüyünce her şey çok farklı bir hale bürünüyormuş ve ben bunu çok geç fark ettim. Ne kadar akıllandığım konusunda kendimle hala ortak bir paydada buluşabilmiş değilim. İnsan akıllandığını

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca