Yumuşak G Vitamini

Kalabalıkların içinde mutlu olduğumuzu düşündren neydi bize? Yalnızlık hissinin zamansal olarak yok olması mı? Yoksa unutkanlığa olan açlığımızı tetikleyen her hangi bir etken mi?  Sevginin her şeyi unutturduğu, aynı zamanda unuttuğumuz bir çok şeyi tekrar gün yüzüne çıkardığı gerçeğini kim yoksayabilirdi? Aslında ihtiyacımız olan kalabalıklar değil. Bizi, içinde yaşadığımız koca yalnızlıktan çıkaracak şey tek bir insan. Doğru insan betimlemesinin hayattaki karşılığı ne yazık ki terimlerin açıklamaları kadar kolay yer bulmuyor hayatımızda.  Hissedebildiğimiz, varlığından sadece bedensel değil de mental olarak da huzur bulabildiğimiz, düşüncenin başka bir bedene su gibi aktığı ve okyanusa karışır gibi karıştığı, anlayışın, hoşgörünün ve saygının bir insan formunda yer bulmasıyla yalnızlığımızdan kurtuluyoruz.  Devam eden günlerin ardından alelade bir güne uyanıyorum. En azından sabahın göz bebeklerimi boğduğu karanlık bir maviye uyandığımı düşünüyorum. Günümün, hatta bundan sonraki haya

 Uzun süredir bazı öfke problemleri yaşadığımı fark ettim. Oldukça çabuk sinirleniyor ve sinirlendikçe kafamın içinde duvarlarda bir şeyler parçaladığımı hayal ediyorum. Ve ne yazık ki sakinleşemiyorum. Bedenemin, ruhumun bu kadar dolu olması çok yorgun hissettiriyor. Sabırlı bi insan hiç olmadım belki ama çocukluğumdan beri sakindim. Büyüdükçe tahammül sınırlarımın fazlasıyla azalmasından mı yoksa insanların üzerimde yarttığı etkilerden mi bu yıpranma payı kestiremiyorum. Kendime kahve yapmak bile gelmiyor içimden. Yağmur yağdıktan sonra pencerede kalan yağmur damlalarını sayıyorum. Boşlukta kaybolmuş gibi hissediyorum. Yön bilgisini ve hakimiyetini kaybetmiş bir araba gibi yol nereye giderse oraya doğru devam ediyorum.  Hayatın içinde kendi akışımda değil de bilmediğim birinin akışında gibiyim. Müdahale etmeye kalktıkça, yön vermeye çalıştıkça daha karışıyor her şey. Dokunma ve eleştirel payı bulunmayan yargılarla, hislerle yaşıyorum sanki.  İnsan ilişkilerinin bozulduğu, insanın baş