Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Ocak, 2016 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Sevmek En Zor Kelime

Sevilmekten Korktum.  Karanlıktan Yalnız kalmaktan Boş odalardan Kalem değmemiş kağıtlardan Hiç okunmamış kitaplardan Kurulmamış cümlelerden Kimsenin dudaklarına değmemiş kelimelerden Söylenen yalanlardan Rüzgarlardan Umutsuzca dökülen yapraklardan Işıktan Uyanmaktan Gelecekten Zamanın belirsizliğinden Bilinmezlikten Yüksek seslerden Duyulmayan seslerden Unutulmaktan Duygusuzluktan Hiçlikten Şarkıların körlüğünden Duyamamaktan Dudaklarımın titremesinden Kalbimin hızla atmasından Gidemediğim yerlerden Düşünmekten Yollardan Mesafelerden Mevsimlerden Hava değişimlerinden Parmak uçlarımın uyuşmasından Avuç içlerimin terlemesinden Sorulardan Cevaplardan Çizdiğim resimlerden Kokulardan Gözbebeklerimin dolmasından Bencillikten  Sevgiden Yaşanmış ya da yaşanamamış anlardan Korktum. Başka birini sevme ihtimalinden  Vazgeçmenden ve  Geriye kalan her şeyden Sonsuzluktan En çok da Sensizli

BULUT GİBİ

Fark ettiniz mi bilmiyorum bulutlar eskisi gibi değil. Neden buluta takıldığımı merak ettiyseniz, en çok bulutları severim küçüklüğümden beri. Yıldızlar, güneş, ay hep gider. Zamansal, mevsimsel ya da durumsal kısıtlamaları vardır. Bulutlar öyle değil oysaki. Hava nasıl olursa olsun, saat kaç olursa olsun hep oradalar. Gökyüzünde hiçbir şey yoksa bulutlar vardır. Evrendeki en özgür şeyler belki de. İstediği zaman kocaman gülümseyip çokça ağlayabilir. Hatta bazen o kadar zamansız ağlar ki, yaz günü güneş gider hüznüne dayanamayıp. Ağır gelir özgürlüğü, umursamazlığı. Tutamazsın elinden, sarılamazsın. Diğer bir çok şeye göre çok daha şeffaftır. Daha tarafsız belki de.. Bulut olmak istemez miydiniz siz de? Ben çok isterdim. Hem çok yalnız, hem de çok kalabalıklar. Korkar mıydım yükseklikten diye düşünüyorum. Korkardım sanırım. İnsanlar yalnızlaşınca aşağı düşerler. Kalabalıklara aldanıp her şey normalmiş gibi davranırlar. Sabahı olan günün gecesini unuturlar. Soğuk bir yastığa başımızı