Ana içeriğe atla

Ah aşk nerdesin ?


sezen aksu dizeleri gelir aklıma birden..

Seviyoruummm kahretsiiiinnn
Seviyoruummm elimde değiiiil
Çooook seviyorum aaah neden
Yaşadığım en deli aşksın seeeen

ahh ahh üzülüceğimi bile bile hata yapıyorum.
lanet olsun hiç bıkmicam.
ilerde mutlu olucağm kişiyi sevmeyp gidip hayatımı mahvedeni seviyorm.
etrafımdakilere üzülmemleri için öğüt verirken kendim ne haltlar yiyorum.
terzi kendi söküğünü dikemezmiş ((:
aman ne hoş.
her sefernde neden ağlayan taraf ben oluyorum.
neden?
dışardan saf aşık gibimi duruyorum ilk görenler için.
ben canımı katıp severken,hayatımı verirken gördüğüm muameleye bak.


musticiğimin bir şarkı dörtlüğü vardı hatırlarmısınız ;

" gönlünü gün edeni sevmez sevda
ister hep onu üzeni
her ona kucak açan olmaz fayda
bekler hep onu sileni "

haklısın.çok haklısın musticim.
canım benim.
ama vazgeçmek lazım şu huydan kanka ya.
yoksa hep ben ağlicam hep üzülücem.

bana akıl veren zihniyet ; neden bu aklı verirken herşeyi yoluna koyup sabit fikirli yapıpta vermedin şu kuluna.

sorarım sana neden ?


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Kaçmanın Dayanılmaz Hafifliği

 Yazmaya başladığım ilk zamanı hatırlıyorum. Benim için oldukça büyük olan bu kaçış zaman içinde tanımlayamadığım ve kelimelerle ifade edemediğim bir şeye dönüştü. Ürün açıklaması gibi sözcüklerimi anlamsızca ard arda sıralayamazdım tabi ki ama yan yana geldiklerinde de ifade eksikliği doğuyordu.  O zamanlar annemden, babamdan, koca bir aileden kaçarken, şimdi bu kaçışın tek bir insana sirayet etmesi kadar aptalca bişey olamazdı. Önüne geçemedim. Kaçtığım her şeyin yerine koyduğum tek bir insanın bu eksikliğe ve aptallığa sebep olmasını aklım almıyor genel olarak. Bu benim suçum gibi hissediyorum çoğu zaman. Annem her zaman insanları çok sevdiğim ve sarılarak sevgimi gösterdiğim için kızardı. O kadar haklıymış ki sevgimin hiçbir insanda bir karşılığı olmadığını kollarımın arası boş kalınca anladım.  Büyüyünce her şey çok farklı bir hale bürünüyormuş ve ben bunu çok geç fark ettim. Ne kadar akıllandığım konusunda kendimle hala ortak bir paydada buluşabilmiş değilim. İnsan akıllandığını

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca