Ana içeriğe atla

bitti mi lan ?

Değişik bir hafta geçiriyorum.
dünya tersine dönüyo sanki.
D * eskisinden çok farklı. ilgili seviyo gibi.
öte yandan gök * le aram bozuk.
neden bilmiyorum ama şu son 2 haftadır taşlar yerinden bi oynadı bi daha oturmuyo.
sanıldığından daha büyük bi sorunla karşı karşıyayım.
herkesi kaybetmeyi göze alabilirim.
ailemi bile.
ama onu kaybetmeyi göze alamam.
onun önüne geçebilicek biri yok.
her ne konuda ikilemde kalırsam kalıyım yine her yol ona çıkar.
o ikileme sokamam bile onu.
herkesin ötesinde biyerde bende.
en değerli.

öyle işte.

neyse dua edin bi düzene girebiliyim.
yoksa bu böyle gitmicek.

bu arada sınavlarım başladı burayla ilgilenemiyorum.
sınavlarda çok kötü geçiyo zaten.
hayır çalışmıyorum desemde kötü geçse eyvallah.
ama yok abi yok bi taraflarımı yırtıyorum yine güzel geçmiyo.
çalışmicam lan artık yeter yaa.
geçen sene sadece dersi dinliyodum, ne kitap ne defter yüzü açmıştım, takılmadan geçtim.
bu sene çalışıyorum geçemicem.
o yüzden bu günden itibaren eski felsefemize geri dönüyoruz =))
-dersi derste öğren, eve git yat

aşkta ders çalışıyo devamlı.
aferim benim aşkıma çalışsın tabi.
özledimde zaten.
az önce konuştum sesi hala kulaklarımda.
yanımda olsaa, sarılsam uyusam ona.
sabah kalktığımda ilk onu görsem..

ne güzel olur dimi (:

bıkamicakmıyım ben bu çocuktan.
dersanede sarılıyorum bazen, bırakasım gelmiyo ya.
neysee.

gök-le oturup konuşmayı, köpek öldüren şaraplar içmeyi,ağlarken sarılıp yatmayı.
özledim laan özledimm.

gitmeliyim.
adios.
aloha.

Yorumlar

Yorum Gönder

Ellerinizden öper :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kaçmanın Dayanılmaz Hafifliği

 Yazmaya başladığım ilk zamanı hatırlıyorum. Benim için oldukça büyük olan bu kaçış zaman içinde tanımlayamadığım ve kelimelerle ifade edemediğim bir şeye dönüştü. Ürün açıklaması gibi sözcüklerimi anlamsızca ard arda sıralayamazdım tabi ki ama yan yana geldiklerinde de ifade eksikliği doğuyordu.  O zamanlar annemden, babamdan, koca bir aileden kaçarken, şimdi bu kaçışın tek bir insana sirayet etmesi kadar aptalca bişey olamazdı. Önüne geçemedim. Kaçtığım her şeyin yerine koyduğum tek bir insanın bu eksikliğe ve aptallığa sebep olmasını aklım almıyor genel olarak. Bu benim suçum gibi hissediyorum çoğu zaman. Annem her zaman insanları çok sevdiğim ve sarılarak sevgimi gösterdiğim için kızardı. O kadar haklıymış ki sevgimin hiçbir insanda bir karşılığı olmadığını kollarımın arası boş kalınca anladım.  Büyüyünce her şey çok farklı bir hale bürünüyormuş ve ben bunu çok geç fark ettim. Ne kadar akıllandığım konusunda kendimle hala ortak bir paydada buluşabilmiş değilim. İnsan ...
Yorum Gönder
Devamı

Paralel Evrenlerde Kararsızlık

Bu zamana kadar sahip olamadığım şeyleri mi sevdim yoksa sevdiğim şeylere mi sahip olamadım bilmiyorum. Bunu zaman içinde anlamaya çalışırken fark ettim ki zaman herkes ve her şey için akıyormuş. Kaybettiğim şey aslında zamanmış. Her şeyi sindirebilirdim belki ama zamansal problemlerin yarattığı duygusal tahribatlarla başa çıkamıyorum. Sabah uyanır uyanmaz kendimi ödüllendirmek adına kahve yapıyorum. Hava dünden daha soğuk. Gökyüzü grinin ve mavinin en bunaltıcı yönlerini almış kendine. Dün geceden kalan playlist, sarhoş bir insanı andırarak sabahın ilk ışıklarında dahi çalmaya devam ediyor. Üstümdekilere bakmaksızın evin verandasına adım atıyorum. Soğuk kollarımı ısırıyor sanki. Yüzüme çarpan rüzgar, ormanda çekilen kaçış sahnelerini hatırlatıyor. Hissediyorum, üşüyorum, iliklerime kadar çarpıyor ama ne var ki aldırış edesim gelmiyor. Geceleri oturup yıldızları izlediğim, annemden kalan sıkıcı ama bir o kadar da en sevdiği şarabından kokan (nasıl olduğu konusunda en ufak bir fikri...
Yorum Gönder
Devamı

Çalılara Takılan Hayatlar

Hayatın bunca kaosuna terk edilmiş olmayı tabi ki dilemezdim ama hiçbir şey düşündüğüm ve istediğim gibi gitmedi. Öyle ki gitmeyecek de.  Paranın ve işin, sevgiye tercih edildiği bir hayatın içinde nefes alıyor olmak canımı ne kadar yakıyor bilemezsiniz. Yokların içinden var etmeye çalıştığım bunca hayat planı, yerini bulamayan kocaman bir sevgi ve başkalarının değer yargıları arasına sıkıştırılmış değer sorunsalı. Nedendir bilinmez başkalarının düşünceleri arasında kaybolmaya can atan insanoğlu, bu düşünceler çerçevesinde hayatını idame ettirmeyi öğreniyor ama kendi kararlarını verebilmeyi ve verdiği kararlarla mutlu olmayı beceremiyor.  İnsanoğlunun insiyatifine bırakılan bu hayatlar ne yazık ki yaşam telaşı içerisinde bölünmeye uğruyor. İş, aile, para, birliktelikler, akadaşlıklar... İstiyoruz ki hayatımız parçalansın ama bütün parçalar bizde kalsın. Peki sonra? Bir araya getirilemediği zamanda elinizde avucunuzda kalan şeyler sadece birbirinden kopmuş parçalar oluyor. Sonr...
Yorum Gönder
Devamı