Önceden güvendiğiniz birinin şimdilerde güven duygusunu haketmediğini anlıyorsunuz. Engel olamadığınız zaaflarınız bi yana, kendinizle baş edemiyorsunuz bile.
Aptal olmanın verdiği gurur kırıcı durum, her an her saniye ben burdayım dercesine hatırlatıyor kendini. Başınızı yastığa koyduğunuzda en çok hatalarınız geliyor aklınıza. Defalarca pişman oluyor ve pişman oldukça başa dönüyorsunuz.
Eskisi kadar masum olmayan duygularınız artık nostalji serilerinde boy gösteriyor. Hiç açılmayacakmışçasına çatılara kaldırılmayı hak eden kutularda saklanıyor. Karanlıklar sahip çıkıyor size ait olan her şeye.
Gerçek olmasını istemeyeceğiniz şeyler yerine yaptığınız tercihlerle bir ömür geçirmeye mahkum ediliyorsunuz. Ediyorsunuz.
Ne kadar idam edilen siz olsanız da arka planda size ait bir idam kararı oluyor.
Mücadele etmeye alıştırdığınız bedeniniz bir anda tuzla buz oluyor. Sebepsiz yere yaptığınız onca şeyin keşkeleriyle yaşıyorsunuz. Beklediğiniz destek gelmeyince de müthiş hayal kırıklıkları kaçılınılmaz son oluyor.
Yapmayın demeyeceğim
Ama
Yapmayın..
Yorumlar
Yorum Gönder
Ellerinizden öper :)