Ana içeriğe atla

Kesinlikle - Belki


Bazen içinize öyle sıkıntılar çöküyor ki , sonunuzu göremez oluyorsunuz. Anlık mutluluklarınız uğruna bütün hayatınızı alt üst edebilecek şeyler yapabiliyorsunuz.
Önceden güvendiğiniz birinin şimdilerde güven duygusunu haketmediğini anlıyorsunuz. Engel olamadığınız zaaflarınız bi yana, kendinizle baş edemiyorsunuz bile. 
Aptal olmanın verdiği gurur kırıcı durum, her an her saniye ben burdayım dercesine hatırlatıyor kendini. Başınızı yastığa koyduğunuzda en çok hatalarınız geliyor aklınıza. Defalarca pişman oluyor ve pişman oldukça başa dönüyorsunuz. 
Eskisi kadar masum olmayan duygularınız artık nostalji serilerinde boy gösteriyor. Hiç açılmayacakmışçasına çatılara kaldırılmayı hak eden kutularda saklanıyor.    Karanlıklar sahip çıkıyor size ait olan her şeye.
Gerçek olmasını istemeyeceğiniz şeyler yerine yaptığınız tercihlerle bir ömür geçirmeye mahkum ediliyorsunuz. Ediyorsunuz. 

Ne kadar idam edilen siz olsanız da arka planda size ait bir idam kararı oluyor. 

Mücadele etmeye alıştırdığınız bedeniniz bir anda tuzla buz oluyor. Sebepsiz yere yaptığınız onca şeyin keşkeleriyle yaşıyorsunuz. Beklediğiniz destek gelmeyince de müthiş hayal kırıklıkları kaçılınılmaz son oluyor. 

Yapmayın demeyeceğim
Ama
Yapmayın..




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca

Sana bana bize ..

Sen şimdi gidiyorsun ya halimi bir gram sormadan Ruhumu unuttun galiba olanlara zor dayansam da Lütfen şunu unutma Dayanamadığın anda Katlanamadığın zamanda Gururun son bulduğunda Umarım orda olurum Gerek var mı sence kaçıp gitmek ne çare Zor durumlarda bile kıyamadım ikimize Kıyamadım sevgimize..