Ana içeriğe atla

geldim - gördüm - yenemedim

Kısıtlanan hayat şartları doğrultusunda çizilen yollarda engellere takılmakta ve her seferinde fazlasıyla aksamaktayım. yürünen yolda başına ne gelse mübahtır. (bkz: yalan) her söylenene inanıldığı gibi her yaşanılanada alışma durumu vardır. söz konusu hayatlar fahişe niteliği taşır oysaki. düşülenden daha çok maddiyata düşkünlük vardır. duyguların bi önemi yoktur. acınası bir durumdur; ancak buna ne karşı gelen, ne de gelebilen vardır. alışılmışı yaşamak kolaydır. ya sunulan 2. else ? ya geçmişin izlerini taşıyorsa ? kaçmak kolaydır geçmişten. ya unutmak ? unutmakta kar tanesine üflemek kadar kolaymıdır ? unutulmak istenmeyenlerin gün be gün kendini anımsatacak olaylar içinde yer alması acıtır canı.

***

Özlemek fedakarlık istemiştir belkide. gereken değerin üstünde verilen değerler özlenme duygusuna engel olmuştur. halbuki ne çok özlersiniz O'nu. özlenmek istersiniz. kışın ağaçların çiçeklerini meyvelerini özlediği gibi. ojenin asetona hasreti gibi (: siyahın beyaza aşkı gibi..
Eskileri özledim belkide herşeyiyle..
ama şimdikilerden vazgeçemem. çok farklı seviyorum onu..

ilhamım gitti.
yazmak istemiyorum şuan sonra devam edeceğim (:

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca

Sana bana bize ..

Sen şimdi gidiyorsun ya halimi bir gram sormadan Ruhumu unuttun galiba olanlara zor dayansam da Lütfen şunu unutma Dayanamadığın anda Katlanamadığın zamanda Gururun son bulduğunda Umarım orda olurum Gerek var mı sence kaçıp gitmek ne çare Zor durumlarda bile kıyamadım ikimize Kıyamadım sevgimize..