Sevmek, sonra biraz daha Ölmek

Sevmek ..

Ne garip bir duygudur bu. Zamanında uğruna destanlar yazılmış onca sevdalı insan varken sevmeye korkuyor insan. Hiçbir aşkın, sevginin sonunda mutluluk yok.Üzülen bir taraf var her birinde. Diğer tarafında çok da mutlu olduğu söylenemez aslında. Sevgiyi mutluluğa bağlamak bu kadar mı zor ? Neden hep bir son düşünülüyor severken ? Korktuğumuz şey kaybetmek mi yoksa nasıl biteceğini bilmek mi ? Daha bir çok soru sorulabilir sevgiler hakkında. Peki ya cevaplar ? Bir türlü duyamadığımız, yoksa duymaya korktuğumuz cevaplar mı demeliyim ? Evet nerede o cevaplar söyler misiniz bana. Hep bir son ve o sonlar hep kötü olmak zorunda değil mi.

Hayatta ilk defa aşık olmuş biri olarak şunu söyleyebilirim ki , asla plan yapmayın. İyi ya da kötü demeyin.. Mutlu olup olmadığınızı tartışmayın. Bakın sonunu düşünmeyin demiyorum. Siz ne yaparsanız yapın binde bir ihtimal bile olsa düşüneceksiniz. Her başlangıcın bir sonu vardır ve bu sonu kendi ellerinizle hazırlarsınız gibi bir sınırlama getirmeyeceğim duruma. Siz ne kadar başladığınız bir aşkı bitirmek istemeseniz de sevdiğin adam/kadın bunu bir gün elbet yapacak. O gün bitirdiği şeyin sadece aşk olduğunu sanan karşı taraf sizi ne kadar tükettiğini göremeyecek.

Körü körüne bağlandığınız onca duygunun arkasına sığınıp ağladığınız her gece bir kez daha öleceksiniz belki. Uğruna yaptığınız yanlış-ları düşüneceksiniz. Vazgeçtiğiniz gururunuzu, asla yapmam deyip gözü kapalı yaptığınız onca şeyi düşüneceksiniz ve çok daha fazla pişman olacaksınız.

Tükeneceksiniz.

Onu ne kadar sevdiğinizi düşüneceksiniz. O güne kadar bulunduğu vaatleri düşünüp hayal kurduğunuz dakikalar, saatler gelecek aklınıza. Hani planladığınız o turlar, beraber karar verip almak istediğiniz eşyalar, özel günler için özenle seçtiğiniz hediyeler, hafta sonları karar veremeyip ufak atışmalar yaşadığınız filmler, en sevdiğiniz şarkılar.. 

Beraber yapmayı düşündüğünüz bir çok şey sayabilirim size. Başlangıçların SON-larında yıkılacak hayallerinizden bahsedebilirim.

Canınızı acıtmak isteyen ben değilim.
Belki  O da istemeyecek kırılmanızı.
Ama bitirecek en nihayetinde.

Kumdan kaleler gibi tek bir hamleyle yıkılacaksınız.

Güneşin dokunduğu her buz kütlesi gibi istemsizce,

yavaş yavaş tükeneceksiniz.

En sevdiğiniz plağın hiç ummadığınız bir anda kırıldığı gibi kırılacaksınız.

Sonra bir kere
Bir kere daha
Öleceksiniz.

Ama siz zaten bunları en başından beri biliyordunuz değil mi.

O halde daha mutlu, bol hayalli aşk dolu saatler-günler-seneler

hatta hayatlar dilerim efendim.

Pişman edin beni.
Beraber yanılalım.

Aşkla kalın.