İçimde bi burukluk var. Bi yanım çok boş, çok eksik. Hiç bişey hissedemiyorum sanki. Kırgınım. Kızgınım.. Mutluluk hariç bütün duyguları aynı anda yaşıyorum sanki. Çözemedim, anlamlandıramadığım birşeyler var içimde.Hep mi bi yalana inanır insan ? Nerde gerçekler ? Nerde inanılması gereken doğrular ?
Zayıf düştüm, yine yenildim aşka. Elim kolum bağlı.
Her sabah uyandığını anlayamamak nedir bilir misiniz ? Uyurken gördüğüm mü , yoksa yaşadıklarım mı bir rüya anlayamıyorum. Mutlak rüyaların etkiye tepkisi gibi.
Aşk ve nefret bu kadar mı yakın olur birbirine ?
Ben daha nefret etmeyi bile beceremiyorum oysaki ..
Paralel bir evrende kendi fotoğrafını çekmek gibiymiş aşk..
Tanrı bulgularından uzak ;
Kendi bulgularının içinde kaybolmak gibi..
valla bazen o paralel evrenden aşk resimleri çekmeyi değil de öle bomboş bir evrende yaşamak istiyorum ben.
YanıtlaSilaşk ne nefret birbirine yakın evet ama nefret edersen unutamazsın. eğer hiçbir şey hissetmiyorsan uzaklaşmışsındır acılardan ;)
evren boş olsaydı boş olduğunu anlayamazdık sanırım.
YanıtlaSilNefret edemiyorum zaten. o yüzden bu ya sorun teşkil ediyo yada etmiyo. tam ortasındayım sanırım.