Ana içeriğe atla

Börtü Böceğim Bitki Örtü ' m ♥


Elimdeki kıyafetinle uyumak o kadar huzur vericiki.
kokladığım her cm. de aşk kokusu var. geceleri uyumadan burnumun dibine koyup gözlerimi kapattığımda tekrar tekrar aşık oluyorum belkide sana.
gülüşlerin, serzenişlerin geliyor aklıma. masumca uyuyuşun..
 yastığımda hala kokun var. ne zaman bize gelsen uykun olur. her seferinde uzanıcam diye yatıp uyursun. 

en sevdiğiniz şeylerin kokusu olurya hani,
sadece çikolata kokan dükkana girersiniz. aslında çikolatayı seviyorsunuzdur, ama sadece bir tanesini doyumsuz bir aşkla yersiniz.hatta yemeye kıyamazsınız bile.
öyle bişey işte onun kokusuda. koklarken bile bitmesinden korkuyorum.ama yine dayanamıyorum.




Değişik bi duygu seni sevmek. bazen yoktan var etmek kadar zor, bazense mecburiyetten kabullenmek kadar kolay.Aslında yoruldum sevgilim.Geriye dönüp baktığımda farkettimki çok şey kaybetmişim ben onca ay.. Belki hala seni kazanamamışımdır. Beni sevmeyi ne zaman başarıcaksın merak ediyorum. bekliyorum. anlıyorum alışma sürecindesin. ama sabrımı sınamak gibi birşey bu. gittikçe zorlukları artan,önüme daha fazla engel çıkmasına sebep olan sınama sınavı bu. sona yaklaştıkça ödülün ne olduğunu hala bilememek içimi acıtıyor sadece.. ne biliyim. keşke daha farklı olsaydı diyorum bazen. ilk ben sana değil de sen bana aşık olsaydın keşke..

belki o zaman herşey daha farklı olurdu sevgilim.


N'olursa olsun yine de çok seviyorum seni.
hayatımın temelleri senin üstüne kuruluyken, anlatmam zor sana sevgimi.
dilerim bi günde sende beni anlarsın.
kokunu tarif edemediğim gibi tarif edemezsin benide umarım.
doyamazsın belki o zaman bana.
benim seni sevdiğimden daha çok kıskanırsın belki..



belki , belki , belki...


ihtimaller dahilinde yaşamak..


Belki bir gün " benim seni sevdiğim gibi " sende seversin beni..

gülüşüne dünyaları değişmiceğim herif.
sende öğrenirsin bi gün sevmeyi.




p.s : Seni seviyorum


Yorumlar

  1. o koku bitmiyor, gömleğini üstünden çıkarttırıp sahiplnmştm,kokladım, giydim, onunla uyudum uyandım ama bitmedi. bu çok tuhaf. iki ayrı yerde gecenin aynı saattinde aynı şeyleri hissediyor oluşumuz, aynı şeyi bkliyor oluşumuz. çok garip.

    YanıtlaSil
  2. evet çok garip.
    neden bilmiyorum ama öyle.
    uyuyup uyansakta bitmiyor haklısın.
    bitmicekte.
    bi yanım şikayet etsede bi yanım elimde olamadan affediyor.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Ellerinizden öper :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kaçmanın Dayanılmaz Hafifliği

 Yazmaya başladığım ilk zamanı hatırlıyorum. Benim için oldukça büyük olan bu kaçış zaman içinde tanımlayamadığım ve kelimelerle ifade edemediğim bir şeye dönüştü. Ürün açıklaması gibi sözcüklerimi anlamsızca ard arda sıralayamazdım tabi ki ama yan yana geldiklerinde de ifade eksikliği doğuyordu.  O zamanlar annemden, babamdan, koca bir aileden kaçarken, şimdi bu kaçışın tek bir insana sirayet etmesi kadar aptalca bişey olamazdı. Önüne geçemedim. Kaçtığım her şeyin yerine koyduğum tek bir insanın bu eksikliğe ve aptallığa sebep olmasını aklım almıyor genel olarak. Bu benim suçum gibi hissediyorum çoğu zaman. Annem her zaman insanları çok sevdiğim ve sarılarak sevgimi gösterdiğim için kızardı. O kadar haklıymış ki sevgimin hiçbir insanda bir karşılığı olmadığını kollarımın arası boş kalınca anladım.  Büyüyünce her şey çok farklı bir hale bürünüyormuş ve ben bunu çok geç fark ettim. Ne kadar akıllandığım konusunda kendimle hala ortak bir paydada buluşabilmiş değilim. İnsan ...

Paralel Evrenlerde Kararsızlık

Bu zamana kadar sahip olamadığım şeyleri mi sevdim yoksa sevdiğim şeylere mi sahip olamadım bilmiyorum. Bunu zaman içinde anlamaya çalışırken fark ettim ki zaman herkes ve her şey için akıyormuş. Kaybettiğim şey aslında zamanmış. Her şeyi sindirebilirdim belki ama zamansal problemlerin yarattığı duygusal tahribatlarla başa çıkamıyorum. Sabah uyanır uyanmaz kendimi ödüllendirmek adına kahve yapıyorum. Hava dünden daha soğuk. Gökyüzü grinin ve mavinin en bunaltıcı yönlerini almış kendine. Dün geceden kalan playlist, sarhoş bir insanı andırarak sabahın ilk ışıklarında dahi çalmaya devam ediyor. Üstümdekilere bakmaksızın evin verandasına adım atıyorum. Soğuk kollarımı ısırıyor sanki. Yüzüme çarpan rüzgar, ormanda çekilen kaçış sahnelerini hatırlatıyor. Hissediyorum, üşüyorum, iliklerime kadar çarpıyor ama ne var ki aldırış edesim gelmiyor. Geceleri oturup yıldızları izlediğim, annemden kalan sıkıcı ama bir o kadar da en sevdiği şarabından kokan (nasıl olduğu konusunda en ufak bir fikri...

Çalılara Takılan Hayatlar

Hayatın bunca kaosuna terk edilmiş olmayı tabi ki dilemezdim ama hiçbir şey düşündüğüm ve istediğim gibi gitmedi. Öyle ki gitmeyecek de.  Paranın ve işin, sevgiye tercih edildiği bir hayatın içinde nefes alıyor olmak canımı ne kadar yakıyor bilemezsiniz. Yokların içinden var etmeye çalıştığım bunca hayat planı, yerini bulamayan kocaman bir sevgi ve başkalarının değer yargıları arasına sıkıştırılmış değer sorunsalı. Nedendir bilinmez başkalarının düşünceleri arasında kaybolmaya can atan insanoğlu, bu düşünceler çerçevesinde hayatını idame ettirmeyi öğreniyor ama kendi kararlarını verebilmeyi ve verdiği kararlarla mutlu olmayı beceremiyor.  İnsanoğlunun insiyatifine bırakılan bu hayatlar ne yazık ki yaşam telaşı içerisinde bölünmeye uğruyor. İş, aile, para, birliktelikler, akadaşlıklar... İstiyoruz ki hayatımız parçalansın ama bütün parçalar bizde kalsın. Peki sonra? Bir araya getirilemediği zamanda elinizde avucunuzda kalan şeyler sadece birbirinden kopmuş parçalar oluyor. Sonr...