Yumuşak G Vitamini

Hayat öyle bir yerde durdu ki, her şey tek bir kareye sığdı sanki. Son güldüğüm an, son ağladığım saniyeler, kızdığım, kırıldığım en son an sanki tek bir fotoğraf karesi gibi kaldı. Devamı olmayan anlar gibi kaldı. O an bitti yaşanılacak şeyler. O bitti. Ben bittim. Biz diye başlayan her şey zaten çok önceden bitmişti. Küçük bir kız çocuğu gibi savunmasız kaldım. Gördüğüm her fotoğraf karesi beni daha da çaresiz bıraktı. Beceriksizliğimin boy gösterdiği her dakika gözlerimde doldu. Nefesimde tükendi başkasına dokunduğun her an. Sonra yine olduramadığım geldi aklıma.  Yine kendime kızdım. İlk görüştüğümüzde saçlarımı okşadığın gibi hiçbir zaman okşamadığın geldi aklıma sonra. Uyuduğunda geçmesinden korktuğum için sayamadığım saatler geldi, Parmak uçlarımı bileğine koyup " bak burası sen diye atıyor " dediğin avuntu cümlelerin geldi, Gece yarısı uyanıp su dışında her şeyi içtiğin,  Çok sevdiğin deri ceketin, Çocuk gibi sevinerek aldığın botların, Kızdığında, mü

O kadar uzun zaman olmuş ki yazmayalı, kelimelerimi unutmuşum. Cümlelerimin yapısı değişmiş... Uzun zamandır, yazmaya hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı belki de. Nankör bi yazarmışım sanırım.  Bunu da becerememişim. Olmayan hiçbir şey gibi bu da olmamış. Bu da gitmemiş. Gerçekten de bu kadar mıymış diye sormaya başladım kendime. Önceleri yazmayı o kadar severdim, o kadar ki her fırsatta burda bulurdum kendimi. Yazamıyorum artık. Cümlelerimi toparlayamıyorum.  Ne zaman bloğu açsam hüznün en dolusu kaplıyor içimi. Parmaklarım titriyor, gözlerim doluyor, nefes alışımda ki tedirginlik artıyor... Harflere dokundukça sanki daha da artıyor her şey.  Bir daha fazla, bir daha kalabalık, biraz daha üstüme geliyor kafamdaki, kalbimdeki her şey. Bıraktım o yüzden yazmayı. Bırakmak istemeye istemeye bıraktım. Artık şarkıları kendimi duyamayacak kadar yüksek sesle dinliyorum. İnsanlar konuşunca dinleyemiyorum. Yeni biriyle tanışmak istemiyorum. ;En sevdiğim şey