Ana içeriğe atla

hoş peş

Ramazanın bazı iyi yanları var be. akşam yemeklerinden sonra bi sahil yapıyosun rahatlıyosun.
oruç tutuyor muyum, hayır. ama yinede güzel oluyor. evde epitopu 3 kişiyiz ama ramazan olmadımı pek aynı sofraya oturamıyoruz. kardeşim ve annem kendi halinde , ben ders modunda.böyle geçmez dedik ve ramazanı bekledik. gibi oldu.

onu bunu bırakta 1 sene daha burdayım ya.
çok sövesim var.
millet paşa paşa gitti ben yine burda kaldım. olur mu böyle iş.

d.hane başlayınca dayımlarda kalmaya başlicam yine. gerçi bu durumdan pek şikayetçi olduğum söylenemez. dayımda yengemde el bebek gül bebek bakıyor bana. mutluyum yani. tek sorun bütün bi sene yine aynı konuları görüp eşşek gibi çalışmak.
tabir tam yerinde oldu yalnız. 
öğrencilik = amelelik.

sal beni artık eğitim sistemi !


Yorumlar

  1. but, what can i do sometimes 0_o?

    YanıtlaSil
  2. you can not do anything, because it takes place (:

    YanıtlaSil
  3. Eğitim gelişimin temelidir - charles dickens
    ne zaman görsem bilgisayar karşısındasın, kalk biraz ders çalış - babaannem.

    eğitime bakış açısı arasındaki kültürel farklılık '-_-

    YanıtlaSil
  4. babanneler her zaman haklıdır :)

    YanıtlaSil
  5. yoksa dr oetker nasıl ortaya çıkıcaktı ?

    YanıtlaSil
  6. babaneler böyle düşünmeyi nerden öğrendi ?

    YanıtlaSil
  7. bir de supangle gerçeği var ki tanımlayacak uygun kelime yok gibi.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Ellerinizden öper :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca

Sana bana bize ..

Sen şimdi gidiyorsun ya halimi bir gram sormadan Ruhumu unuttun galiba olanlara zor dayansam da Lütfen şunu unutma Dayanamadığın anda Katlanamadığın zamanda Gururun son bulduğunda Umarım orda olurum Gerek var mı sence kaçıp gitmek ne çare Zor durumlarda bile kıyamadım ikimize Kıyamadım sevgimize..