Ana içeriğe atla

bariz bir vedadır bu

Ölüm vardır hani. Aniden gelir yıkar seni. kalbin falan durur. beklemediğin bir anda gelmiştir, elin ayağın birbirne dolanır. 45 dk kalbini geri getirmeye çalışan doktorlara bakarsın usulca.. ' böyle bir durumda ne yapapmam gerekir ' diye düşünmek isterken ışık parlar gözlerinde. çevrendekilerin değilde sadece senin görebildiğin.. iyimi kötümü bilemezsin. sonra anlarsınki bırakmışsın kendini boşluğa. sonunu bilmediğin yollara düşmüşsündür artık..bitmek bilmeyen yolu adım adım ilerlerken hayatını düşünürsün, yaptığın hataları, hata bildiklerini ( aslında yanlış olanları ) , çıkar gözetmeden yaptığın iyilikleri, kendinden çok başkalarını düşündüğün anları, çocuklarını , eşini, babanı, kardeşlerini .. geride bıraktıklarının ne halde olduğunu düşünürsün. geç olmuştur artık. yol bitmek üzeredir. tüm üstinsansıların ulaşmak istediği, inanmak isteyipte mantığının almadığı, alamadığı yere gidiyorsundur.
sonuç bellidir..
gidiş bileti eline tutuşturulmuş,
dönüş biletin unutulmuş,unutturulmuştur..


Mekanın cennet olsun Manevi babam ..
özlerim. bilirsin.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Eylül akşamı ..

Belki benim kağıt bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir.. Aynı anda başka insanlara Seni seviyorum demişizdir. Mutlak güven duygusuyla başımızı Başka omuzlara dayamışızdır. Olamaz mı? Olabilir. ♥

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca

Sana bana bize ..

Sen şimdi gidiyorsun ya halimi bir gram sormadan Ruhumu unuttun galiba olanlara zor dayansam da Lütfen şunu unutma Dayanamadığın anda Katlanamadığın zamanda Gururun son bulduğunda Umarım orda olurum Gerek var mı sence kaçıp gitmek ne çare Zor durumlarda bile kıyamadım ikimize Kıyamadım sevgimize..