Sevmek .. Ne garip bir duygudur bu. Zamanında uğruna destanlar yazılmış onca sevdalı insan varken sevmeye korkuyor insan. Hiçbir aşkın, sevginin son unda mutluluk yok.Üzülen bir taraf var her birinde. Diğer tarafında çok da mutlu olduğu söylenemez aslında. Sevgiyi mutluluğa bağlamak bu kadar mı zor ? Neden hep bir son düşünülüyor severken ? Korktuğumuz şey kaybetmek mi yoksa nasıl biteceğini bilmek mi ? Daha bir çok soru sorulabilir sevgiler hakkında. Peki ya cevaplar ? Bir türlü duyamadığımız, yoksa duymaya korktuğumuz cevaplar mı demeliyim ? Evet nerede o cevaplar söyler misiniz bana. Hep bir son ve o son lar hep kötü olmak zorunda değil mi. Hayatta ilk defa aşık olmuş biri olarak şunu söyleyebilirim ki , asla plan yapmayın. İyi ya da kötü demeyin.. Mutlu olup olmadığınızı tartışmayın. Bakın sonunu düşünmeyin demiyorum. Siz ne yaparsanız yapın binde bir ihtimal bile olsa düşüneceksiniz. Her başlangıcın bir sonu vardır ve bu sonu kendi ellerinizle hazırlarsınız gibi bi
Kozmopolit yapının içinde sığlaşan fenomenlerim ..