Ufak ufak değişiklikler oluyor hayatımda.Başka bir şehirde yaşamanın verdiği korkuyla çıkıyorum biraz da yola.Kocaeliden bıktığım gerçeği vardı aylar öncesinde.Bazen gerçekten bıktığım oluyor, olmuyor değil. Ama sevinciyle üzüntüsüyle bunalmışlığıyla geçen bi 20 seneyi birden ardında bırakmaya kıyamıyor insan. Üstelik burası sandığınızdan daha küçük bir yer.Herkesi herkesi tanır.Esnaflar, gölcük çarşısı ailenizdir.Adım başı uğramanız gereken dükkanlar, insanlar vardır.Her şey elinizin altıntadır üstelik.ekmek almak için uzun bi yol yürümezsiniz.Aynı sokakta 12 berberin olduğu bir yerden bahsediyorum.Bi caddeye 15 sokak çıkar burda. Gideceğim yerden korkuyorum evet.Bu kadar küçük bir yerde doğup büyümüş biri olarak trafiğin hiç eksilmediği, gerekli gereksiz bütün insanların sanki bir anda sokağa çıktığı bir yere gitmek zor geliyor.Evet İSTANBUL' dan bahsediyorum.Çoğu insanın vazgeçemediği, herkesin farklı ve içler acısı bi hikayesinin olduğu İstanbuldan.Şiirlere konu , yazarlara d
Kozmopolit yapının içinde sığlaşan fenomenlerim ..