Travis'le başladığım güne Patsy Cline'le devam ettim. Müziğin sesini biraz daha açtım. Başka hiçbir şey duymak istemiyordum. Bütün sesler fazla geliyordu. Dün gece yeterince şey duymuştum zaten. Düşünülmeden sarf edilen cümleler, yersiz konuşmalar, bağırışlar, suçlamalar, anlamsızca yapılan yakıştırmalar ve daha fazlası. Sakin başlamalıydım güne. Gece yatmadan önce bunu planlamıştım çünkü. Sakin olucaktım. Pazar sabahına uyanıyormuş gibi, sabah uzun bir tatile çıkıcakmış gibi uyanmalıydım. Ama olmadı. Gözümü açmamıştım ama uyanmıştım. İşte tam o sırada geceden kalma haliyle onu düşündüğümü farkettim. Böyle olmamalıydı. Ufak bir telaşa kapıldım. Ne yani bundan sonra her sabah bu şekilde mi uyanıcaktım ? Buna izin veremezdim. Aklımdan zorum varmış gibi kendi kendime tekrar düşünmeye daldım. O kadar dalmışım ki kapı sesini bir kaç çalışından sonra fark ettim. " açmasam mı çalar çalar gider " diye düşünsem de durmadı o kapı zili. Kolları ve paçaları uzun gelen pijama
Kozmopolit yapının içinde sığlaşan fenomenlerim ..