Kendime kahve yapıyorum bu aralar.evden çıkmıyorum pek.bütün bir sene hep tatili , rahatlığı , geziceğim zamanı beklemiştim hep.şimdi bi afalladım.bi hobi bile bulamadım kendime. hem sıkılıyorum hem sıkılmıyorum. farklı bi ruh hali. aptalca. kabul ediyorum. o yüzden hep kahve yapıyorum kendime. toplu taşıma araçlarını sevmiyorum. bil hassa insan kokusundan nefret eder oldum. bu sıcakta her teyzenin ' kalk da ben oturayım ! ' bakışları altın da eziliyorum. yüzüme bakan her insanın gözlerinde bi merak ( acaba tanıyor muyum , ayy yanındaki kim kii , kesin öyle kesin böyle .. ) . bu gibi kısmi sebeplerden dışarı çıkmıyorum. o yüzden hep kahve yapıyorum kendime. Bu aralar biraz da aşığım galiba. duygularımın , karmaşanın içinde sürüklendiği zamanlardan bu aralar. korkuyorum her zaman olduğu gibi. bi red cevabı bi ters yönde tepki oldu mu her an depresyona girebilirmişim havası var üstümde. yine bi çözüm yolu bulamıyorum bu karmaşanın içinde. sonunda bütün suçu kendim
Kozmopolit yapının içinde sığlaşan fenomenlerim ..