Sevmek

sevmek, ama nasıl sevmek?
Elini tutup, yüzüne gülümsemek yeter mi sizce sevmek için? öpücüklerle gösterebilirmisin sevgini? ya da pahali hediyelerle? sevgi sözcüklerine boğmak yetermi karşındakine anlatmak için? yoksa illede beraber zaman mı geçirmek gerekir?
sevmek yürekte başlar bence, anlık sıradan bir sıcaklık değildir o, alev alev yanar, gözlerinden okunur hiç durmadan.
sınavdan sınava sürmen gerekir sevgini, gerçek olup olmadığını anlamak için. herseferinde daha zorlu, her seferinde daha acımasiz davranırsın ona. gözyaşların ile beslenir, benliğin ile aydınlanır sevgi , etin kemiğindir o, en ufak parçana kadar işler her tarafına...
bir balerin kadar zarif, yine de çelik kadar güçlüdür, en ufak bir hayal kırıklığına dayanamazken, dünyaları yıktıracak gücü verir sana, sevmek aynı zamanda acı çekmek demektir, mutlulukların içinde...

hafiza varoldukca geri donusu olmayan eylem.
zamanini vermektir, zaman aralarini doldurmak degil, sabahlari birlikte uyanmaktir... ve yelin sessizliğini gecenin gizemini bakisa bakisa duyumsamaktir.. sonra birbirinin damarlarinda bir kavurgan kan gibi dolanmaktir..
karşılık alamayınca insanı mahveden duygudur (bkz: aşk)
karşındakine belli ettiğin zaman, götünü kaldıran (bkz: seni seviyorum) o lafı söylememize sebep olan şey,sonra da üzüntüye boğan,hayatı allak bullak eden duygu yoğunluğudur..

sevmek sahiplenmenin en güzel biçimidir herhalde, sahiplenmek ise , sevmenin en kötü biçimidir.
manevi anlamda canınızı yaktığında gerçekten acı hissetmenizdir.


" bir başkasının hayatını yaşamaktır " demiş balzac.

Aslında ..

yoktur boyle bısı.hepımızı kandırmıslar zamanında aynı bır varmıs bır yokmuslarla baslayan masallar gıbı...