Ana içeriğe atla

çok seviyorum oysaki

Yoruldum sevgilim.
dudak büküşlerinde unuttum ben kendimi.
gözyaşlarında bıraktım ben sana olan sevgimi.
elin elimde olsun istemiyorum. beni ; benim seni sevdiğim kadar sevmediğin sürece tutma ellerimi.
sevginin sıcaklığı olmaz hiç bi zaman.
oysaki onca ay bunun için beklememişmiydim.?
eskidende tek başıma seviyordum seni.. 
şimdi de değişen bişey olmadı..
yine sana aşık sana tapan biri var karşında.
ama gücüm kalmadı bu ilişkiyi tek başıma yürütmeye.
toparlanmam gereken süreçte,sen daha da dağılmama sebep oluyorsun.
destek olaman, çabalaman , fedakarlık yapıp hayatından biraz olsun ödün vermen gerekirken ;
sen gücümün tükenmesine, kafamın daha da karışmasına ve daha çok sorular sormama ancak yanıtlarını alamamama sebep oluyorsun.

yoruldum sevgilim.
ya elimden tut
ya da bırak gidiyim..



Bir bilsen ne kadar çok seviyordum, seviyorum, seveceğim seni..

Yorumlar

  1. ÇitLemBik26 Ocak 2010 03:47

    Sanki yazıyı ben yazmışım gibi hissettim. Ne yaşadın bilemem ama bu kaar aynı hissetmemiz çok ilginç. Her bir kelimesi beni anlatıyor sanki. Yoruluyor insan bilirim, gücü kalmıyor, ufacık şeylere kanamaz kendini avutamaz oluyor. Çözümü ne bilemiyorum, gitmek desen gitmeye kalktığımda engelleniyorum, kalmak desen kaldığımda kendime zarar veriyorum. En iyisi susmak galiba. Karşındaki konuşmaya başlayana dek susmak.

    YanıtlaSil
  2. Cypherx26 Ocak 2010 13:18

    aynı duyguları paylaştığımıza hem sevindim hem üzüldüm.
    sevinmem ; hissettiklerimi birinin anlayabilmesine..
    üzülmemse ; durumun gerçekten can yakıcı olmasına ve bunu ister-istemez yaşamana..

    susmakta çoğu zaman çözüm olmuyor. sona gitmeyi beklerken başa sarmana sebep olabiliyor.sustukça anlaşılamıyorsun.buda tarflı tarafsız gerginliğin nedeni oluyor.konuşsak,patlama aşamasına geliyoruz.zararlı biz çıkıyoruz.
    ne yapmam gerektiğine karar vermiş değilim açıkçası.
    sevdikçe yorulmaya mahkumuz sanırım..

    YanıtlaSil
  3. ÇitLemBik26 Ocak 2010 14:20

    sevdikçe yorulmaya mahkumuz. gerçekten çok haklı bir söz.

    YanıtlaSil
  4. Cypherx26 Ocak 2010 18:15

    inanılması güç gerçekler cnm :)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Ellerinizden öper :)

Bu blogdaki popüler yayınlar

E sen bayaa Orospu Çocuğuymuşsun !

Söyle be büyük adam,  ' sayende '  bu kaçıncı 0 (sıfır) ı tüketişim ? Sana ait bütün kelimelerimi tükettim bu gün. Yaptığım en iyi şeyin seni sevmek olduğunu düşündüğüm zamanlara lanet ettim ilk defa. Bunun sebebi sen misin yoksa ben miyim bilinmez. Ama beni hataya sen sürüklemedin,  kendim sürüklendim. Kendim yaptım onca aptallığı. Her defasında inandım.  Güvendim lan güvendim. bu kadar basit miydi seveni kandırmak. Bu kadar mı kolay artık yalan söylemek. Yüzüme bakarken hiç mi için acımadı be adam. Hiç mi gururun yok senin.  Orospu çocukluğu nun bu kadarı da çok fazla. Ben kötü biri değilim. Sadece sessizliği bilirim. Ama artık susmak istemiyorum. İnsanın, sustukça daha da üzüldüğünü biliyorum. Yıprandım. Tükendim. Rüzgarında bi o tarafa bi bu tarafa savruldum. E be vicdansız nasıl yaşarsın sen şimdi o yürekle. Bi de utanmadan, yaptığın onca acımasızlıktan sonra kalkıp bana sevgiden bahsetmez misin.  Ah be oğlum sen ne anlarsın sevgiden, kıymet bilmekten falan. Sen
8 yorum
Devamı

Gülerken Gözleriniz Kısılmasın

Bazen düşünüyorum da en büyük yanlışı ben yapmışım sanırım. Uçsuz bucaksız bir ormanda kaybolmuş gibi hissediyorum kendimi.Yolunu bulamayanlarla aynı havayı soluyorum sanki o ormanda.Her şey birbirine benziyor.Birkaç adımda bir duruyorum.Etrafıma bakıyorum.Kendi çevremde dönüyorum.Tanıdık bir yüz , bir ses arıyorum.Bulamayınca kendi başımın çaresine bakmam gerektiğini anlıyorum.Buraya kadar nasıl geldiğimi hatırlamaya çalışıyorum.Her şey kesik kesik.. Zaman kavramını yitirmiş gibi ne öncesini ne de şimdiyi hatırlayabiliyorum.Korkuyorum.Kandırılıyorum belki de.İnanmam gerektiğini düşündüğüm doğrularım var.Yanlışlanabilir olsalar da bunu yapıcak kimse yok.Yalnız demeye de dilim varmıyor.Öyle de değil aslında.Bulunduğum ortamın, durumun getirilerine maruz kalıyorum.Çaresizim.Elimden gelen şeyleri uygulamaya kalktığımda boşluğa düşüyorum.İster istemez kendimi suçluyorum.Çıkış yolları hep bir şeyler kaybettirir karşılığında.Buna hazırmıyım bilmiyorum. Her başlangıcım bu sefer farklı olaca
Yorum Gönder
Devamı

Kaçmanın Dayanılmaz Hafifliği

 Yazmaya başladığım ilk zamanı hatırlıyorum. Benim için oldukça büyük olan bu kaçış zaman içinde tanımlayamadığım ve kelimelerle ifade edemediğim bir şeye dönüştü. Ürün açıklaması gibi sözcüklerimi anlamsızca ard arda sıralayamazdım tabi ki ama yan yana geldiklerinde de ifade eksikliği doğuyordu.  O zamanlar annemden, babamdan, koca bir aileden kaçarken, şimdi bu kaçışın tek bir insana sirayet etmesi kadar aptalca bişey olamazdı. Önüne geçemedim. Kaçtığım her şeyin yerine koyduğum tek bir insanın bu eksikliğe ve aptallığa sebep olmasını aklım almıyor genel olarak. Bu benim suçum gibi hissediyorum çoğu zaman. Annem her zaman insanları çok sevdiğim ve sarılarak sevgimi gösterdiğim için kızardı. O kadar haklıymış ki sevgimin hiçbir insanda bir karşılığı olmadığını kollarımın arası boş kalınca anladım.  Büyüyünce her şey çok farklı bir hale bürünüyormuş ve ben bunu çok geç fark ettim. Ne kadar akıllandığım konusunda kendimle hala ortak bir paydada buluşabilmiş değilim. İnsan akıllandığını
Yorum Gönder
Devamı